Idąc prostą drogą
Znalazłam małego
Połamanego
Aniołka z porcelany
Jej serce było wydarte
I w kawałkach
Jej aureola
Odrzucona daleko
Ubrania rozszarpane
Dłonie wyłamane
Oczy puste
Głowa popękana
Podniosłam ją
Delikatnie
Na dłoniach
Pozbierałam kawałki
Ostrożnie
Dokładnie
Wszystkie
I powoli zaczęłam ją składać
Aureola była
Nad posklejaną głową
Jasne oczy patrzyły
Na nowe ubranie
A dłonie pomagały
Poskładać rozszarpane serce
I aniołek
Poskładany
Posklejany
Silniejszy niż kiedykolwiek
Odleciał tam
Gdzie moja stopa
Stanąć nie może
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz