Rozmowa ze sobą.

Kim jesteś?
Ja? Nikim ważnym.
Dlaczego tak mówisz?
Nie chcę kłamać.
Jesteś kłamcą?
A kto nie jest.
Dlaczego płaczesz?
Bo świat jest okrutny.
Ale, płaczesz w środku.
W tym świecie nie ma miejsca na słabość. Gdy ją ujawnisz, zginiesz.
Kim jesteś?
Mówiłam, nikim ważnym.
Nie mów tak.
A co, mam kłamać?
Zaakceptuj siebie!
Łatwo powiedzieć. Kim ty jesteś? Czego chcesz ode mnie?
Jestem tobą i pragnę, abyś mnie polubiła. Byś mnie zaakceptowała.
Którą mną jesteś? Dużo mam masek.
Prawdziwą. Tą, która lubi to co lubi i nie boi się samej siebie.
Dziwna jesteś.
Ty też.
Wiem o tym, jesteś mną.
Dlaczego mnie nadal ukrywasz?
A chcesz być wolna?
Chcę. Chcę wrócić.
Wyśmieją cię.
Nie obchodzi mnie to.
Więc wróć do wolności.

Dno.

Idziemy coraz głębiej.
Och, to takie proste!
Idziemy na dno,
Bo chcemy się wybić.
Nie zostaniemy w ciemności,
To było by zbyt nudne.
Pamiętaj, jeśli życie jest zbyt
proste, to zrobiłeś coś źle.
Wspaniała historia, nieprawdaż?
To dlaczego ją ukrywasz?
Jesteś głupcem,
Czy tylko udajesz?
Mówisz, że twoje życie jest bez sensu?
Litości, co złego ci się dzieje?
Chcesz utonąć czy odbić się od dna?
Zamartwiasz się o drobiazgi,
Omijając uwagą rzeczy naprawdę ważne.
Jesteś idiotą, bo zapominasz, że
proste życie jest nudne i bez sensu.
Pamiętaj o tym
I z podniesioną głową
Pokonaj przeszkody.

Wyglądam na żywą?

Wyglądam na żywą?
Jestem martwa w środku.
Proste, prawda?
Śmiejesz się, wytykając mnie palcami,
Mówisz, że stąpam jak królewicz?
Ciekawe jak to zauważyłeś,
Skoro twój nos sięga chmur.
Lepiej zacznij patrzeć pod nogi,
bo jak upadniesz
to nie zdołasz się podnieść.
Coś tu gnije...
To twoja moralność.
Jesteś niczym ptak uwięziony w klatce...
Szkoda, że sam się w niej zamknąłeś.
Masz taką piękną twarz!
Szkoda, że to tylko maska.
Jeszcze nie zauważyłeś?
Jeśli ja jestem martwa,
To ty jesteś tylko popiołem.